Ο Πολύτιμος Χρόνος των Ώριμων Ανθρώπων…

• no comments

“Το ουσιώδες είναι αυτό που δίνει αξία στη ζωή”.

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπονται για να ζήσω λιγότερα χρόνια από όσα έχω ζήσει μέχρι τώρα.

Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που του έδωσαν ένα μπολ γεμάτο με κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω χρόνο να συμμετέχω σε ατελείωτες συναντήσεις όπου συζητούνται νόμοι, κανόνες, διαδικασίες και κανονισμοί, όταν ξέρω ότι δεν οδηγούν πουθενά.

Δεν έχω χρόνο να αντέξω γελοίους ανθρώπους, οι οποίοι παρά την ηλικία τους, δεν έχουν ωριμάσει.

Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς ανθρώπους και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλούν οι ζηλόφθονοι, που προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματά τους.

Μισώ να γίνομαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα σημαντικό αξίωμα.

Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που δεν ασχολούνται με το περιεχόμενο, αλλά με τις ετικέτες.

Ο χρόνος μου είναι εξαιρετικά πολύτιμος για να συζητώ για ετικέτες.

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Δεν υπάρχουν πια πολλά κεράσια στο μπολ μου…

Θέλω να ζήσω δίπλα σε ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι.

Που ξέρουν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Που το μόνο που επιθυμούν είναι να υπηρετούν την αλήθεια, το δίκιο, την ειλικρίνεια και την ακεραιότητα.

Το ουσιώδες είναι αυτό που δίνει αξία στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των άλλων… Ανθρώπους που παρά τα σκληρά χτυπήματα της ζωής, κράτησαν την ψυχή τους μαλακή μεγαλώνοντας.

Ναι, βιάζομαι, για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να μου χαρίσει.

Δε σκοπεύω να αφήσω να πάει χαμένο κανένα από τα κεράσια που μου απομένουν… Είμαι σίγουρος ότι ορισμένα θα είναι πιο νόστιμα απ’ όσα έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι όταν έρθει το τέλος να νιώθω ευχαριστημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου σκοπός να είναι ο ίδιος, γιατί το τέλος είναι αναπόφευκτο για όλους…

Mário Coelho Pinto de Andrade